Rozdział 7: Pismo

Rozdział 7

PISMO

Myślałem, czułem, mówiłem...Myliłem się w liczbach, myliłem też niektóre przedmioty, ale to i tak nie miało dużego znaczenia. Ważne było, że moje ręce były już w pełni zdrowe. W kilka minut opanowałem trzymanie długopisu. Nie miałem na czym oprzeć kartki, od pasa w dół byłem wciąż martwy.

-Tato daj mi coś pod to

-Pod kartkę? A co będziesz pisać?- zdumiał się- Przecież nie znasz liter.

-Ale znam słowa. Wiem jak wyglądają. Wiem, że słowo ,,lampa,, składa się z pięciu części.

-Nie części, liter.

-Tak, liter. Widzę je. O tu.- pokazałem długopisem na skroń.

-Widzisz litery?

-Tak, liczb nie ale litery tak. Widzę ich kształt.

-Napiszesz coś?

-Podaj słowo.

-Słowo...Niech będzie ,,tata,,.

-Dobrze. TATA. Już wiem T... dwie kreski...pionowa i pozioma łączą się...w słowie pojawia się dwa...tak, dwa razy. A... Trzy kreski jak złączone ze sobą palce dłoni ale nie złożone, oddalone i linia które je przecina... Także dwa razy w słowie. No i jest, choć i zobacz.

-Rzeczywiście...Hej wygrałem dziesięć tysi!

-Co to tysie?

-Tysiące. Bardzo duża liczba.

-Tysiące? Czego?

-Pieniędzy!

-Co to?

-Coś takiego- tata pogrzebał w kieszeni i wyjął kawałek papieru i coś błyszczącego i okrągłego.

-Tu są słowa... Na papierze... D-z-i-e-s-i-ę-ć d-o-l-a-r-ó-w. Dziesięć dolarów. Co to dolarów?

-Dolar... Tym się płaci.

-Płaci? Za co?

-Za wszystko. Moment...Ty... przeczytałeś napis na banknocie?

-Jeśli ten... eeee... bank-not to dolar to tak.

-Kochanie, panie doktorze, szybko!- wrzasnął tata.

Wbiegli. Ojciec pokazał im kartkę.

-Pan sobie kpi. To nie możliwe by napisał nie władając rękoma... Jasny gwint on do mnie MACHA!

-Dzień dobry panie doktorze- powiedziałem- Mogę prosić inną kartkę?

-Tak jasne- tata dał mi kolejną.

-Napisz ,,mama,,-poprosiła moja rodzicielka.

-Nie, za łatwe ma dwa razy ,,a,, a je już znam.

-Napisz ,,doktor,, a najlepiej ,,habilitowany,,.-podpowiedział lekarz.

-To nie fair może się pomylić w pisowni-odparł ojciec.

-I tak już mnie pan oskubał z kasy, przynajmniej mi satysfakcja zostanie...

-Nic z tych rzeczy ,,DOKTOR HABILITOWANY,, jak żywy- odparła matka.

-Skąd wiesz jakich użyć liter?- facet w białym kitlu złapał się za głowę.

-Wiem i już. Czytać też umiem.

-Ale...CO?

-Niech mi pan da no...co to jest to z obrazkami i słowami?

-Gazeta, masz-podał mi.

-New York Times-przeczytałem.

-Chłopaki na sympozjum mi nie uwierzą...

-Panie doktorze co dalej?-zapytała matka.

-Z czym?

-Z edukacją!?

-Eeee... Nie wiem! Do diabła to geniusz! Dominiku co chciałbyś wiedzieć? Czego nauczyć?

-Wiedzieć wszystko i nauczyć wszystkiego- odparłem zgodnie z prawdą.

-No tak... A teraz?

-Chce liczyć.

-Przyniosę ci tablice do badania wzroku. Są tam litery, liczby, różne przedmioty i w ogóle.

-Dziękuje.

-Nie ma za co. Taki gratis do tych tysiaków dla twojego ojca. Tylko za co ja kupie tablice z napisem CUDOWNE UZDROWISKO?

Wszyscy się zaśmiali. Do wieczora umiałem już wszystkie podstawowe czynności matematyczne. To był wyczerpujący dzień. Zasnąłem bardzo szybko.